Galeria prac - interpretacja obrazu "Przysięga Horacjuszy" Jacques Louis David

Jacques Louis David (1748-1825) - klasycystyczny malarz francuski XVIII wieku. Na zlecenie Króla Francji – Ludwika XVI - maluje w 1784 r. obraz PRZYSIĘGA HORACJUSZY, który miał odpowiadać nastrojowi Rewolucji Francuskiej.
Tematyka obrazu została zaczerpnięta ze starożytnej historii, opisanej przez Tytusa Liwiusza w I wieku n.e. Dotyczyła wojny pomiędzy dwoma klanami: Horacjuszami i Kuriacjuszami. Ponieważ wojna przeciągała się i generowała coraz więcej ofiar po obu stronach, zapadła decyzja, że ostateczny pojedynek rozstrzygnie się pomiędzy trzema synami jednego rodu i trzema drugiego.
Podczas walki wszyscy Kuriacjusze zostali ranni, a dwaj Horacjusze zostali zabici – jednakże ostatni Horacjusz używając fortelu, zabija wszystkich przeciwników.

Przesłanie, jakie miało płynąć z tego dzieła dla ludu Francji to: „żadna ofiara nie jest zbyt wielka dla Ojczyzny”. Przesłanie to ma jednak także drugie znaczenie, które ukryte jest w symbolice kobiet, przedstawionych na obrazie.
Trzy Kobiety po prawej stronie rozpaczają z powodu tej dramatycznej decyzji. Starsza kobieta, to żona głowy rodziny, który przedstawiony w centralnej części obrazu utożsamia honor i męstwo. Dwie młodsze to Kamilla - siostra Horacjuszy, oraz Sabina ubrana w białą suknię, która także jest ich siostrą - ale rozpacza ona tym mocniej, gdyż jeden z Kuriacjuszy to jej narzeczony - więc, niezależnie od wyniku walki, straci albo brata albo ukochanego.
Według legendy, została ona po zwycięskiej bitwie zgładzona przez jedynego ocalałego Horacjusza, który nie mógł znieść, że jego rodzona siostra opłakuje śmierć wroga Rzymu.
Niezależnie od wyniku tej walki – obie kobiety pogrążą się w żałobie – bo z ich punku widzenia jest to walka bratobójcza. Taką samą była walka wywołana przez rewolucję.

Sam malarz był bardziej ideowo związany z rewolucjonistami – z tego okresu pochodzą obrazy nawiązujące do tej tematyki: niedokończony obraz Przysięga rewolucjonistów, malowany na polecenie Zgromadzenia Ustawodawczego oraz realistycznie ujęte Śmierć Marata (1793), Przysięga w sali do gry w piłkę (1790)
Był przyjacielem czołowego przywódcy, Maxymiliena Robespierre, aresztowany za swoje poglądy, uniknął śmierci dzięki amnestii z 1795 r.
Po wyciszeniu rewolucji został w roku 1804 nadwornym malarzem Napoleona Bonapartego i z tego okresu pochodzą główne dzieła Davida: Portret konny Napoleona na górze św. Bernarda, Le sacre –czyli Koronacją Napoleona (1805–1807), portret Napoleona w stroju koronacyjnym i Rozdanie orłów (1810). Był też portrecistą siostry Napoleona: portret Madame Récamier na szezlongu (1800).
Po upadku Napoleona musiał uchodzić z Francji jako „królobójca”; w roku 1816 osiadł w Brukseli, gdzie pracował do końca swego życia.