Z domu Sternfinkiel – pisarka, laureatka Nagrody Goncourtów w 1962 roku.

Urodziła się 2 stycznia 1920 w Lublinie, zmarła 12 maja 1966 w Paryżu. Absolwentka Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie (matura 1937), debiutowała jeszcze w czasach szkolnych na łamach pisma "Filomata".

Jej rodzice zginęli podczas II wojny światowej w getcie warszawskim. W czasie wojny zginął również jej mąż. Po zakończeniu wojny wyjechała do Francji, gdzie pracowała w sierocińcu, a potem jako nauczycielka matematyki. Wyszła ponownie za mąż i urodziła córkę, Marię. Uczestniczyła w życiu wspólnoty żydowskiej we Francji, pojechała do Izraela wraz z grupą, do której należała.

W 1956 wystawiony został pierwszy spektakl jej autorstwa, napisany po francusku, „Les Lépreux” ("Trędowaci), gdzie opisuje aresztowania Żydów polskich w 1941 roku. Okazał się on zbyt okrutny dla publiczności. Langfus skupiła się zatem na prozie i wydała w 1960 roku powieść autobiograficzną „Le sel et le soufre” (Sól i siarka), jedno z pierwszych tego rodzaju dzieł poruszających temat Zagłady. Jej druga powieść, „Les bagages de Sable” (Bagaże z piasku), otrzymała nagrodę Goncourtów w 1962. Jednym z motywów jej twórczości było powracające pytanie dotyczącego tego, co można powiedzieć na temat Auschwitz i jak to robić.

"Les bagages de Sable" stało się po jej śmierci nazwą francuskiej trupy teatralnej, która przez swoje spektakle stara się zachować pamięć o Zagładzie.

3 stycznia 2008 roku z inicjatywy Ośrodka Brama Grodzka - Teatr NN na ścianie kamienicy przy ulicy Lubartowskiej 24 w Lublinie została odsłonięta tablica poświęcona Annie Langfus.